Euskararen Donostia PatronatuaDonostiako Udala
Donostiako euskal idazleak
Liburuetako testuak
Liburuetako testuak

 

BIDAIA-TERMITOSTI

Joxe Austin Arrieta

        Ni hasiko naiz mintzatzen, nahi baduzue. Ekatzue mikrofonoa. Martxan ari da, ezta?... Inork inoiz gure testigantza hau aurkituko balu, Donostiari eta bertako bizilagunoi zer gertatu zaigunaren berri eman nahi genuke. Hemen, Igeldoko parkean bildurik gauden jendea —dexente gara, baina ez populazio osoa, ezta gutxiagorik ere—, ba, hemen gaudenok ubelduak gaude, ubeldu aurreratuak, teknikoki esanda. Sendatzeko nolabaiteko esperantzarik zutenek atzo aldegin zuten hiritik, ebakuaziorako apropos etorri ziren tanke eta helikopteroetan. Kotxeak eta autobusak ezin izan ditugu ezertarako erabili, astelehenez geroztik zeharo baztertu beharrean aurkitu gara. Izan ere, gomazko gurpilak oso atsegin zituzten oldartzaileek eta, automobilari gurpila aldatu orduko, han ziren berriz ere goma gozoa irenstera etorriak. Azkenean jendea nazkatu egin zen, batetik, eta bestetik hiri osoko errekanbioak agortu egin ziren. Trenak bai, ibiltzen ziren eta orain ere ibiltzeko gauza izango lirateke, baina astearteaz geroztik hain zen zaila estazioetara iristea, zaila baino gehiago arriskugarria: estazio inguruetan kokatu baitziren lehenik, estazio inguruetan etengabekoak baitziren haien joan-etorriak. Beno, esaten nizuenez, hemengook ez dugu sendatzeko posibilitaterik eta —hau nire eritzi pertsonala da, baina— uste dut egunsentiarekin batera gure buruez beste egingo dugula, ze ez zait iruditzen hiriaren ikuspegi okaztagarria agoantatzeko barrurik izango dugunik. Hau, nolanahi ere, neure eritzia da, berriro esan; nire ondoren mintzatuko direnek bestela pentsatzea baliteke.

 

* * *

 

        Bai, ados nago herkide honek esanarekin. Baina nik galdera bat planteatuko nuke, oso galdera xinplea: nola?. Hemen denok dugu, nik uste, desio hori bera: eguna argitu baino lehen eta hiriaren estaldura likits hori ikusi beharra gerta dakigun baino lehen, bertan behera hiltzeko gogoa. Nahi bai, baina ezin!. Hemen ikusten da, jaun-andreok, «gure» Ausardia Kontseiluaren begiramen eta organizazio ahalmena!. Zergatik ez duzue harmarik ekarri?. Zergatik etorri behar izan dugu denok hona ihesi pijama eta galtzontzilo eta kamisoi hutsez?. Aldez aurretik gure azterlariek azken erasoaldiaren gaua gaur izanen zela abisatu ez digutelako: horretxegatik!. Nik, beraz, Kontseilu osoaren dimisioa eskatzen dut eta bereziki oraintsu mintzatu den herkidearena.

 

* * *

 

        Itxoin. Zaudete lasai apur batez. Nik uste dut gure arteko iskanbila hauek, ezer konpontzeko modua eskainiko balute ere —eta gauden situazioan dudan jartzen dut—, ez luketeka orain jarraitu behar; agian gero. Baina orain ez ahantz ondorengo belaunaldientzako grabazio testimonial bat egiten ari garela eta grabazio hau egiteko ez dugula zinta soberarik. Tamalgarria izango litzateke benetan, gero hor, berunezko kaja fuerte horretan gorde eta lur azpitik zazpi metrora izkutatu behar dugun gure azken mezu hau alferrikako solasez beterik egotea. Gauzak orden baten harian kontatu behar ditugu. Pentsa dezagun magnetofoi zahar hau aurkituko dutenei (agian hemendik ehun mendetara, auskalo), ez zaizkiela anekdotak gehiegi interesatuko. Xehetasunak ondo dira giro humano bat mamitzeko, baina batez ere zioak, noiz eta nola, zergatik eta zeintzuk erakarri eta burutu duten Donostiaren hondamendia...: horrelako galderen erantzunak nahiko dituzkete, beren Unibertsitateetan gure hiriaren suntsiera zientifikoki azaldu ahal dezaten. Hobe dugu, beraz, hasera bertatik hastea: ubelen zernolakoa eta jatorria esplikatzen, esate baterako.

 

Liburuaren orrialdera itzuli
Donostiako euskal idazleak Idazleak alfabetikoki Idazleen kronologia Liburuak alfabetikoki