Gogoaneko ezpal sakabanatuak
1.- Neuk ere ikusi nuen
umetan Harrotasun Beheitituaren Hilerriko
Estatua Uhertuen so harritua.
Baita han urrunean
itsaso oroahaltsu orohedatuan barrena
hainbat arrasto irisatu argitan dizdizari ere,
ezin esanezko izen sagaratu
aurtemehin ondikotz
gure burmuin soilduetara koroa jadanik jadetsezinezko petalo
irradatuak,
murtxikatzean ere otoitz urikaldu urrikalgarri bihurkoi,
barne-hustutako moluskoen maskor huts iduri
hondartza-bazterretan.
Goroldio nonahitarrez estalirik
lizun usaina baitario baratze behinola naro
orain zaharminduari, eta
higatua da estatuen kare-harria, ozta-ozta dira
sudur eta hazpegi igargarri
ninfa jolastien keinu irriskoiak
eta apaburuen bazka dautza urmaelean
gaztain-oskol eta intxaur-hostro horituak
asekuntza okaztagarriaren sunda
hortz-hagindura ausiabartuan...
2.- Et-et-et: eten dezagun, baina, jardun hau.
Ezagunegia baita horrek darakuskigun ezinbestetasuna:
ni-sortu,
gu-bizi,
ni-hiltzen gara.
... ... ... ...
Nihil humanum alienum puto
(putas, putore, putavi, putatum):
jesus-maria-eto jose
iharrosten zitzaidan arima-hondoa
latin aditz noble alabaina zizkolatsu
iruditzen zitzaidanaren erroak ahoskatzean,
Eliza Ama Santaren
benetakoaren hiperbole
Hiperkatolikoaren
altzoan netzalarik,
artean gazteño, artean zimel...
Alfer-solasik ez, othoi. Noan, hoa, goazen bestetara, bada
eta zer jorratua, eta setari non jarraitua.