Manuel Matxain (1916-1999) Aieteko Txabola etxean jaio zan. Donostiarra genduan, beraz. Ala, beraren izena Gipuzkoako iriburuak eman dituan bertso-jartzailleen zerrenda luzatzera dator: Bilintx, Ramon Artola, Iraola, Arzak, S. Irure, Pepe Artola, Segundo Kalonje eta abar, oietako batzuk Donostian jaioak ez izanagatik, bizitzarik geiena bertan egin zutelako.
Matxain 1963-an asi zan bertso jartzen, eta ogeita amar urtean etzuan langintza ori eskutik utzi, bitarte ortan eunka eta eunka bertso papereratuz. Beraren bertso-bilduma eskeintzen diogu gaur irakurleari. Ez da agian oso-osoa izango; baiña bai aal izan degun osoena. Ia milla eta berreun bertso dituana.
Aietear ura bertso-jartzaille bikaiña zan. Bertsogintza dotorea eta euskera garbia zuan. Gizatasunez jantzitako saillak eskeintzen zizkigun, oso gai ezberdiñak erabiliz eta garai artako testigantza egiñez. Ala, bertso-bilduma au orduko gizartearen ispillu edo kronika biurtzen zaigu.
Gaurko liburu au, gizon umil eta alai, biotz oneko eta leial bati zor diogun altxorra da, beraz.