Euskararen Donostia PatronatuaDonostiako Udala
Donostiako euskal idazleak
Liburuetako testuak
Liburuetako testuak

 

KAKA ESPLIKATZEN

Juan Luis Zabala

      Iverst, elkar ikusi gabeko 3. urteko urriak 21

     

      Kaixo, Virginia maitea:

     

      Gutun luzea hasten dun lerro hauexekin hire ausentziari darion oroiminaren haritik. Itxi itzan begiak eta entzun, entzun itzan, arren, sortzaile apal honek bere kemen guztiak bilduz, inoiz hireganaino helduko ote diren ere jakin gabe, hiretzat lotu nahi izan dituen hitzak.

     

      Sortzailearen egunak

     

      Sortzailearen egunak hasten ditun orain. Oraintxe sartzen naun sorkuntzaren egunen aparteko parentesi berezian. Zoriontsua naun. Pozik negon. Nirea dun orain hitza, eta hitz horren bestaldean hi, hitzaren hartzailerik zintzoena, jatorrena, gozoena, Virginia. Ezertarako presarik gabe, adierazi beharrekoak adierazi nahi eta behar bezala adieraztea beste lanik gabe. Etengabe eta neuk nahi bezain mantso, astiro. Hitzaren jaun eta jabe, komunikazioaren Jaungoiko Jaun ahalguztidun, zintzo, ulerkor eta errukiorra. Neurea dun orain mundua, neure eskuetan zegon osorik. Neure bizitza bizitzen ari izango naun une oro oraintxe hasi berri diren sortzailearen egun handiotan. Behar den guztia behar den moduan adierazi arteko onik eta bake arrastorik gabe. Dudan indar eta kemen guztia helburu bakar baten inguruan erabiliz, komunikazioaren benetakotasuna etsai gaizto guztien atzaparretatik babesteko lanaren estuasun larrian, beste kezkarik gabe. Sortzailearen egunak apartekoak ditun, ez dinate parekorik, ezta antza hartzen dienik ere. Sortzaileak egun hauetan bizi duena adierazteko ez dun oraindik hitz nahiko egokirik asmatu. Ez asmatuko ere. Sakrilegioa luken.

     

      Ez didan idatzi, Virginia

     

      Ez didan idatzi, Virginia, banekinan nik, esan ere uste dinat hala esan ninala alde egin huen gau ilun urrun hartan. Agindu ere ez hidan seguru agindu, ez bide huelako nahi gezur edo gezur antzeko baten orbainak hire araztasuna zikintzerik, hire zorioneko araztasun zoragarri hori, oraindik ere, pentsatzen hasiz gero, siniste hutsarekin lana ematen didana. Gau hartan bertan ulertu ninan hala ere agurraren benetako sakontasuna, beharbada ez nuela inoiz hire berririk izango gehiago. Bi urte iragan ditun harrez gero, bi urte eta hilabete izango ditun lasten Zazpiehun eta berrogeitamar inguru egun hauen ondoren, hik geltokian esandako hitz haiek beste modu batera ulertzen ditinat, eta elkar ikusi genuen azken gau hartan ere aparteko lezioa eman hidala aitortu behar nik apal-apal eta hireganako mirespen neurrigabeak lelotuta.

      Nik idatzi egingo dinat hiri ordea, Virginia, hiri idatzi behar dinat bestela nori idatzirik ez bait dinat inondik ere. Ez zegon munduan beste Virginiarik, geltokiko gau ilun urrun hartan munduan zehar —nora zuzen jakin gabe— ibiltzera ausartu zen bidaiari gazte argi hura baino, adio gozo luze hura egin zidan lagun min maite hura baino, akaso idatziko zidala esanez seguraski elkar berriro ez genuela ikusiko iradoki zidan neska zintzo eder paregabe hura baino. Ez didan hik niri idatzi baina nik idatzi egin dinat tarte honetan, eta ez gutxi, eta iruditzen zaidan idatzitako oro hiretzat idazten jardun dudala beti. Idazten nuen oro hiri idatzi beharreko gutun luze hasi berri honen puska solteak besterik ez zitunan. Gutun luze hori osatzen duten puskak bildu behar ditinat oraintxe hasi berriak diren sortzailearen egun sakratuetako lan ixilaren bitartez, puskak bildu eta jaso, lotu eta josi, eta baita puska berriak egin eta erantsi ere, hiretzat nire izatearen arrastorik ahalik eta eder eta dotoreena, txukun eta aratzena, zintzo eta garbiena paratzeko. Ezin izango dinat igorri, jakina, hire berri ematen ez didan bitartean, ezin izango dinat sekula ere igorri alegia seguru askorik, baina prest izate hutsa ere pozgarri izango dun niretzat.

      (...)

 

Liburuaren orrialdera itzuli
Donostiako euskal idazleak Idazleak alfabetikoki Idazleen kronologia Liburuak alfabetikoki