Euskaraz.net

Aurkezpena

        Egilearen laugarren poesia liburua den honetan, 1995 eta 2000. urteen artean sortutako poemak biltzen dira. Bidaiaren zentzuan harilkatuak bailiran: joanaren airean, jin-etortzearenean, bai eta, hondarrean, bi norabideetako labirintoa edota basamortuarenean ere; ateka gaitza bezainbat —ortzimuga zabal— askatu eta emankor dirudien eremuan.

        Olerkiei poesiaren lurralderanzko bidean loratu izanaren urrina darie.

        Azalean, Nikolas Lekuonaren Izengabea margoa doa; bertako pertsonaia askatasun eta eternitate zantzuez osatuxe dager, patupeko atsekabean gaisotua. Aire bertsukoa da, oraingoan hiri giroan, barnean doan Xabier Morrásen East London marrazkia. Hain zuzen, egoki txertatuak egileak ondu poemen munduan.

Hitzaurrea

Atarikoa

        Bizitza taupada bezainbat bidaia da. «Habian gelditu» eta «hegan eman» oldar atabikoak, kontrajarriak eta bergisan osagarriak dira. Hala ere, kanpoalderat zein norberaren baitarat izan, bidaia, maikor izan —maiz—, zelai izan —bekan—, zuzenean bainoago bidezeharretan garatzen da.

        Poesiak berezkoa du amets edota ments den mundu baten xerkako bidaia egitea, egiatzat hartu osagaiez betea den mundua, norbederaren egiaren bila garatzen den mentura. Gutiz gehienetan, egia absolututik ahalbait arin eta urrunen aldeginez hasten den amaigabeko txangoa; nahiz usu laburra izan, oharturik norbederaren gogoa bera dela haren iturri, are laket-leku zenbaitetan.

        Eta mentura hori batzutan bilaketa grinatsua da, arnasa handikoa; ttipia edo xumea bestetan. Baina izan, beti bada ortzimuga berrien bila hegaldatzetik eta egiaranzko bidaia-bilaketa patutik poesian. Giza mentura ederretsiz bidenabarrean.

        Liburu huntan bildu lanak 1995 eta 2000. urteen arteko «bidaian» sortutakoak dira. Joaten, jin-etortzen —beti ere zeharbidez—; ohartu orduko, bi norabideetako labirintoan osatzengaisotzen. Izan ere, labirintoa edota basamortua ateka gaitza adina inoizko libro eta jorien dirudien eremu gisa da azaltzen.

        Hondarrean, bakarrik eta biluzik, barne hustua, betea, kosmosaren erdian eta hari beha (Nikolas Lekuonaren Izengabea margoko pertsonaiaren idera) sormenezko eremu-aterbean da «bidaiaria», eta nahiz askatasun eta eternitate zantzuez osatua bezainbat gaisotua izan patupeko atsekabez, poesiaren lurralderanzko bide ertzean loraturikoen ilusio-urrinean.

2002ko ihaute aroa

Pasartea

Erreka garden eta kantaria

etengabe iturburuari jarioan

ezker eskuin burkaitz eta oihan

landa eta soroak

noiztenka sasi eta liliak loran

urrin eta kolorez nasai, arantzak ez guti

eta ur gardenak hotza iduri

baina epel eta gozoa da barnetik

bizi kanta du xuxurlatzen isilik,

bertan bizpairu aldiz murgildua

haren xarmaz prendatua

ezin bereix bizi,

egunsenti huntan

ur nahasi eta arreak nagusiturik

den ederra datza ezkutaturik,

sentimentu kontrajarrien zirimolan

potta bat diot igortzen

hemendik barna zuhaitzekin jostan

firfiran dabilen eta haren alderat ufatzen duen

argisentiko haizexuri samur batekin

goizeko eguzki epelean erdi lo dagoen bitartean

baina iratzarri barik,

haren loaren jagole izatea

eternitateaz gozatzea izaki,

errekaren ura bere bideari darraikala

aske, eder, kantari

ni, bide-bereix izanki

inguruan naiz gelditzen, zuhaitz gisa

eta zuhaitz izaki orobat naiz txori

aldiz ibai ertzean

aldiz hegaldari.