Irudimenetik arimarako zubian; udazkeneko hosto hegalari bati begira zegoela, belar-meta horiak ikusi zituen poetak, eta geroxeago, ortzadarraren pusketak: kometak. Etxera joan zenean, hartu zuen luma eta... hiru liburuxka idatzi zituen: bata jolasteko, bestea pentsatzeko eta bestea gozatzeko. Hementxe dituzu, irakurle, hirurak batean bildurik. Banan-banan, errima eta neurri, ilusio handiz egindako literatur piezatxoak dira, kolore, gai eta molde desberdinetakoak. Are erakargarriagoak bilakatzen dira poematxo hauek Jon Zabaletaren pintzel trebearekin, gauak ilargiarekin bezala, topo egiteko aukera izan dutelako. Irudimenez eta arimaz Altzako artisauak egindako obra hau jar ezazu zeure etxeko liburutegian eta izan dadila heldu, gazte eta haurrentzat irakurgai.
Norbaitek noizbait zuen
zuhaitz bat landatu;
geroztik gauzak ondo
zaizkigu aldatu.
Gogoratzen naiz nola
ginenean haurrak,
txalupa bihurtzen ziren
bertako intxaurrak.
Inorena ez zelako
zen gu guztiona;
bera gure geriza,
bera berri ona.
Herriko armarrian
zuhaitza zen ikur;
baina atzo zutik zena
aurki burumakur:
izan ere dirua
dugu jainko bakar
eta zernahi egiten
dugu haren bizkar;
dirua, bai, jainkoa,
dirua neurria;
edertasuna ez da
diru-iturria:
horregatik udalak
gaur du erabaki,
zuhaitza bota eta
etxe bat eraiki.
Esku bat da zuhaitza,
goiari dei-ta-dei;
eskuz agurtu ditu
txori eta hodei.
Motozerraren hotsak
biharko berri txar;
batek baino gehiagok
egingo du negar.
Gure oroimenean,
ene zenbat kalte!
Haurtzaroko txalupek
hondoa jo dute.