Aitortuko dizut egia
eta gero,
nahi baduzu,
eraman itzazu
mesanotxean utzitako usainak.
Ez naiz zure bihotzak
espero duen distira.
Kolore barik heltzen zait
gaua,
ezintasunaren mira.
Ez naiz zure eskuek
bilatzen zuten liho argia.
Urratu zizkidaten aspaldi
zuretzat garbi nahi nituen
gaurko zauriak.
Ez naiz zure gogoak
desio zuen lurrikara.
Euri fina eta herabea,
halakoxea naiz ni,
halakoa nire
etengabeko negarra.