Euskaraz.net

Musika eta jokoaren bitartez, haurraren irudimena garatzeko tailerra.

Adina: 6-10 urte.

Izen-ematea: Casares Kultur Etxean 943 35 11 49 casareskulturetxea@donostia.eus

integi hau Tabakalerako Komunikazio-Inkomunikazio erakusketaren aterkipean egindakoa da. Bertan Mikel Laboaren (1934-2008) lana hartzen da abiapuntutzat. Lan esparru ezberdinen gurutzaketa proposatzen du Laboak 80. hamarkadatik aurrera abiatu zuen Lekeitioak seriea erdigunean kokatuz; izan ere, herri kultura eta abangoardien arteko banaketa gainditu eta iraupen luze eta askotarikoak diren kezka formal eta bihurketak azalarazten dituzten artefaktuak dira Lekeitioak.

Lekeitio eta Gernika. Hitza eta hotsa. Komunikazioa eta inkomunikazio. Herrikoia eta elitista. Ni-a eta guztiona. Zenbaezinak dira hizkuntzaren gerrak. Ezbaikari honen lehen edizio honek, hauetako batzuetan murgiltzeko gonbidapena luzatzen du.

Mintegiko saio guztiak doan izango dira, baina lekua erreserbatu behar da web bidez hitzaldia presentzialki ikusteko. Erreserbak egiteko epea jarduera baino 15 egun lehenago zabalduko da:

Saioak zuzenean jarraitu ahal izango dira

Iñaki Segurola Sed Quia Sua liburuaren egilea. Idazlea. Euskal Filologian lizentziaduna, Euskal Herriko Unibertsitatea. Euskaltzaindiko Euskal Hiztegi Etimologikoa egitasmoaren teknikaria. Euskaltzain urgazlea. Berak idatziak dira ere Gaur ere ez du hiltzeko eguraldirik egingo (2005), Nere gorringotik (2008) eta Arrazoia ez dago edukitzerik (2012) liburuak.

Beñat Muguruza Ingeles Filologian lizentziatu zen EHUn. Language Acquisition in Multilingual Settings (LAMS) masterra egin zuen. Doktorego-tesian ingelesaren presentzia aztertu zuen EHUn, Jasone Cenoz eta Durk Gorterren zuzendaritzapean. Egun EHUn dabil irakasle eta ikertzaile, Euskal Hizkuntza eta Komunikazioa Sailean.

Marta Bocos Psikologian lizentziatua da Euskal Herriko Unibertsitatean. Hizkuntza Pedagogian eta Musika Hezkuntzan graduatua Musikenen, Musikoterapian trebatua Musika, Arte y Proceso Agruparte Institutuan Vitoria-Gasteizen. 2010ean, Mikel Laboari Omenaldia lehiaketako saria jaso zuen, Euskal Herriko Unibertsitateak antolatua. Gaur egun Gasteizko Jesus Guridi kontserbatorioko irakaslea da.

Elixabete Ansa Filosofian doktorea da, Indiana University; Literatura Hispanikoan Magisterra, Indiana University; eta Ingeles Filologian lizentziaduna, Deustuko Unibertsitatea. Bere ikerketa-proiektuek abangoardia artistikoen diskurtso eta posizionamendu (an)estetikoak aztertzen dituzte, diziplina arteko gurutzaketak ezarriz artearen, zinemaren, literaturaren eta hogeigarren eta hogeita batgarren mendeetako abagune politikoen artean.

Hugo Savinok hainbat saiakera liburu idatzi ditu, Salto de Mata eta Furgón de Cola, besteak beste, eta Viento del Noroeste eta La mañana sol de limón eleberriak. Besteak beste, Paidos, Losada, Tinta Limón, Arena Libros eta Mármara argitaletxeetarako itzuli du. Itzulitako egileen artean Balzac, Maupassant, Jarry, Maurice Blanchot, Louis Rene Des Forets eta Henri Meschonnic daude. Gaur egun irakurketa-tailerrak ematen ditu.

Germán Labrador Princetongo Unibertsitateko espainiar eta portugaldar departamenduan katedraduna da. Letras arrebatadas eta Culpables por la Literatura liburuen egilea da. Reina Sofia Museoko aholkulari gisa kolaboratzen du eta Poéticas de la democracia. Imágenes y contra-imágenes de la transición española (2018-2020) erakusketaren komisarioetako bat izan zen.

Esaten du ene hiztegi batek desolamenu hitza latinezko "Desolatio" hartatik datorrela, jenitiboz "desolationis". Dio baita ere mila seirehun eta hamabigarren urtean sortu eta idatzi zela lehengo aldiz antzerra txuri baten lumaz; bere hiru esanahiak direla "bakardade, ruina,  ondamen..." Baino ordea ez dio ezer kaletik doan jendearen bihotzetaz, zutaz eta nitaz, gartzela edo koarteletako patioaz. Ohiko lekuari buruzko galderek – gehienetan – leku komun baten antza hartzeko joera dute. Hitzaldi honetan, interpretazioaren eta artearen komunikagarritasunaren inguruan  egindako hausnarketa bat partekatuko dugu, audio-lan batzuen entzunaldiak lagunduta.

Hizkuntza ezin da keinutik bereizi. Samuel Beckettek polemika sortzen du horren inguruan, Vico aztertuz, James Joyceren defentsan: “kexaka ari zara hau ingelesez idatzita ez dagoelako. Ez, ez dago. Ez dago irakurtzeko, edo, hobeto esanda, ez irakurtzeko soilik. Behatzeko eta entzuteko dago. Bere lana ez da zerbaiti buruzkoa; berez da zerbait.” Joycek, mundu-mailako krisi batetik abiatuta (gerra, keinuen mekanizazioa, hiltzeko sakatzen diren katuak), etsaietara, lubakietara eta mugetara mugatutako hizkuntza potentzialaren nazioarteko nahasketa bat idatzi zuen. Walter Benjaminek gerra horretan hitzari eta narratibari gertatutakoaz hausnartu zuen. Nola izan daiteke hizkuntza keinu faxistaren aurkako antidotoa, zauria irekita mantentzen duen Heilaren aurkakoa? Zer keinu dira egokiak guretzat zentzu bat izan dezaten eta zer gogorarazten dute erritmiko bihurtzen direnean (izan ere, hemen errepikapena edo ohitura funtsezkoak dira)?

Laboaren kontzertuetan beti zegoen tarte bat, non bere musikari laguntzaileek jazz standard bat jotzen zuten. Laboa oholtzan geratzen zen geldirik musika entzuten. Pieza hau normalean "Round Midnight" izaten zen, Thelonius Monkek 1940an konposatua eta jazzaren historiako standardik zagunenetarikoa bihurtuko zena. Tabakaleran aurkeztuko den emanaldi honek bi egile hauek, Monk eta Laboak zuten musika originaltasunaz gain beren presentzia eszenikoa ere kontutan hartu nahi luke, hau da, beren performatibitatea. Hala nola, musika emanaldi bat ikustea eta entzutearen arteko  dikotomian hausnartu.