Neska batek eta mutil batek diskoteka batean elkar ezagutzen dute eta kimika sortzen da. Gauza batek bestea dakar: baietz, ezetz... eta azkenean baietz: sutsuki enroilatzen dira bainu batean. Nori ez zaio gertatu? Baina istorio hau ez da amaitzen gazteen, musikaren eta alkoholaren gaueko istorio asko amaitzen diren bezala: gure protagonistek espero ez zuten arazo txiki batekin egingo dute topo. Medikuek "penis captivus" deitzen diote, eta topaketa sutsu honen amaiera ez da bainu batean izango, ospitale bateko larrialdi-gelan baizik. Han hasten da benetan gure historia. Mutiko eta neskak, hitzez hitz itsatsita egongo direnez, elkar ulertzera eta elkar ezagutzera kondenatuta egongo dira Larrialdietako boxean itxaronaldi luze horretan. Itxaronaldia tentsioz betea, zirraragarria eta oso komikoa izango da, baina batez ere... musikala!
Xanti Korkostegi, Maria Redondo, Ainhoa Aierbe eta Paul San Martin dira Ferrán González, Alicia Serrat eta Joan Miquel Pérez-en musikal honen protagonista Patxi Barcoren zuzendaritzapean.
Informazio gehiago: Demode Produkzioak.
Krakateko bat sentitzen duzun guztietan, hausten zarenean, zabaldu egiten zara. Horixe da kRak diskoa: pitzaduraz-pitzadura musikaren bitartez are indartsuago batuko zaituen kantu multzoa.
Maite Larbururen bigarren bakarkako diskoa da, eta besteak beste, Axut! antzerki kolektiboaren Amua antzezlanerako idatzitako musika biltzen du. Hitzei dagokienez, Harkaitz Canoren hitzak, Raymond Carverren olerki bat eta Amua antzezlanaren gidoitik hartutako kantu bat ere badu. Harribitxien artean, Aldabako Arizmendi baserrian aurkitutako bertsoak jasotzen dituen kantua da aipagarri, emakumezko batek idatziak eta urtetan ezkutuan egon direnak.
Donostian, 60ko hamarkadan kabaret bat zegoen "KAXKARINA KABARETA". Gainbehera zetorren lokala zen. Jende gutxi joaten zen. Hala ere, gelditzen ziren "vedetteak" gauero saiatzen ziren euren dantzak eta koreografiak ahal bezain txukunak erakusten. Baina oholtzan gertatzen zen bezain interesgarria, barruko kamerinotan gertatzen zena zen: haien arteko liskarrak, bakoitzaren ametsak, eta guztien miseriak.
Kubo Kutxa aretoak Presentziak Absentziak aurkeztuko du, aurtengo bigarren erakusketa, zeinetan aukera baitugu Javier Pérezen (1968, Bilbo) unibertso pertsonalean murgitzeko.
Javier Pérezen obren bereizgarri nagusietako bat sinkretismoa da, bai prozedurei dagokienez bai erabiltzen dituen materialei dagokienez ere: eskultura, argazkia, marrazketa, bideoa eta performancea modu independentean erabiltzen ditu, eta batera, interakzioa eta ikerketa funtsezko ezaugarri dituzten instalazioak sortzeko.
Bere ibilbidean zehar, orotariko euskarriak erabili ditu: material organikoak, hala nola hesteak, larrua, zaldi-zurda, pergaminoak, latexa eta krisalidak; hauskorrak, beira edo portzelana, adibidez; eta solidoak, brontzea eta marmola, esaterako. Denei eskatzen dizkie artistak arrisku tekniko handiko egoerak, baina aukera paregabea ematen diote erabateko askatasunez mugitzeko bere sorkuntza-prozesuan.
Bere obrarekin, giza izateari buruz egin dituen ikerketak eta gogoetak erakusten ditu Javier Pérezek, metafora ugariko eta sinbolismo handiko hizkuntza baten bidez. Haren lanek atxikita dute dialektika, eta agerian uzten dute zein ahulak izan daitezkeen itxuraz elkarri kontrajarriak diren kontzeptuen arteko mugak; adibidez, naturala eta kulturala, barnekoa eta kanpoa, bizitza eta heriotza kontzeptuen artekoak. Fluktuazio ziklikoen ideia, zirkulartasuna, denborazkotasuna eta «inpermanentzia» dira artistaren ohiko gaietako batzuk.