Euskaraz.net

Bisita gidatua Ruth Orkin (1921-1985) artistaren Denboraren ilusioa erakusketara. Erakusketa ikusgai dagoen azaroaren 6 arte Kutxa Kultur Artegunean.

Erakusketak amerikar argazkilariaren ibilbidea berreskuratzeko aukera eskaintzen du, haren lan ezagunenez haratago.

-Lekua: Kutxa Kultur Artegunea (0. solairua. Tabakalera). Donostia / San Sebastián
-Doako bisita. Plaza mugatuak. Igandero, 17:30tan.
-Beharrezkoa erreserbatzea: T- 943 251937 |  aretoan bertan | hezkuntza_artegunea@kutxakulturartegunea.eus

Deskargatu hemen erakusketa-gida

Adina: +5 urte

San Telmo Museoak 120 urte betetzen ditu. Museoa ezagutuko dugu eta gure museo propioa eraikiko dugu pop-up teknikarekin papera erabiliaz: tolestu, margotu, itsatsi, collageak egin…

Zaborra metafora bat da batzuetan. Baina ze metafora da kiratsa darion hau?

2020ko otsaila: zabortegi baten kolapsoak bi langile desagerrarazi ditu azpian. Esan patua izan dela. Esan zoria izan dela. Edo haien senide ttipi eta apala, zorte txarra. Ardura eta erantzukizuna maskaratzeko mozorroak ere izan daitezke, ordea, hondamendiari jarritako hitzok. Batzuentzat ezbeharra dena, istripua da beste batzuentzat.

2020ko martxoa: covida heldu da. Osasun arazo batek bazterrean laga duen irrati-esataria, Zaldibarko zabortegiaren luiziari hitzak ematen saiatuko da. Egia, egitatea, kontakizuna... Baina nola adierazi samina mundua pandemia baten menpe izoztu denean?

Hitz hoberik topatu ezean “hondamendia” deitu diogun horrek ataka larrian jarri ditu guztiak, halako gertaera lazgarri baten ondotik deus okerragorik etor ezin daitekeen ustean.

Pantailek hartu dute hitzaren tokia eta zaborrak gure bizien arrasto bihurtu dira. Langile bat hiltzen da beharrean. Astero.

2022ko otsaila. Zabor meta erraldoian aztarrika, bide-seinale modura erabiliko ditugun galdera ikurrak besterik ez ditugu topatu. Eta bizitzaren balizko zentzuaren gainetik, bizitza bera huts-hutsean maitatu behar dugula dioen intuizioa.

Oilar bat dago zure teilatuan diziplina anitzeko ikuskizun bat da; antzerkia, txotxongiloak, arte plastikoa eta teknologia berriak uztartzen dituena. Umore eta bertsoen bitartez istorio bat makaltzen joango da eta ikusleek ezagutuko dituzte hiri bat, zezen maitemindu bat eta teilatu batean dagoen oilar nahigabetu bat, hiritik ateratzen lagundu eta bere etxera gidatuko duen norbaiten zain dagoena. Haurrentzako Ikuskizun Onenaren saria lortu zuen 2015eko Titirijai Jaialdian.

Erakusketa honetan, Arantza Sestayoren fantasia errealistako ilustrazioen unibertso bikaina bisitatuko dugu. Pintura prerrafaelistaren eta Art Nouveauren eraginak jaso dituen artista honen erakusketan zehar haurrentzako klasikoetan oinarritutako fantasiazko ilustrazioetatik –Edurnezuri edo Alizia bezalako pertsonaia ezagunekin– hasi eta A Song of Ice and Fire 2022ko egutegi ofizialerako ilustrazio zoragarrietaraino –Daenerys, Sansa edo Jon Snow pertsonaia karismadunekin– gozatu ahal izango dugu. Bidaian zehar bere unibertso gotikoa ere bisitatuko dugu, bere pertsonaia erromantiko, malenkoniatsu eta sentsualekin.

Arantza Sestayo Donostian jaio zen 1964an. Autodidakta, erretratuaren, zeramika-diseinuaren eta animazio-estudioetako fondoen ekoizpenaren bidetik hasi zuen garatzen bere ibilbide profesionala. Bere obraren erakusgarrietako batzuk hauek dira: Besos malditos, Vampiros edo Reinas de la ilustración española del siglo XXI (Norma Editorial), Rooie Oortjes Belgikan, LeewiART Txinan eta A Song of Ice and Fire (Harper Collins) 2022ko egutegia.

Hainbat sariren artean, Irudimenezko Errealismoan lehenengo saria eman zioten Seven Hearts obragatik, Art Renewal Center 2020an.

Astelehenetik ostiralera: 10:00-20:30. Larunbata, jaiegun eta urriaren 31n: 10:00- 14:00 / 16:30-20:00

Zaborra metafora bat da batzuetan. Baina ze metafora da kiratsa darion hau?

2020ko otsaila: zabortegi baten kolapsoak bi langile desagerrarazi ditu azpian. Esan patua izan dela. Esan zoria izan dela. Edo haien senide ttipi eta apala, zorte txarra. Ardura eta erantzukizuna maskaratzeko mozorroak ere izan daitezke, ordea, hondamendiari jarritako hitzok. Batzuentzat ezbeharra dena, istripua da beste batzuentzat.

2020ko martxoa: covida heldu da. Osasun arazo batek bazterrean laga duen irrati-esataria, Zaldibarko zabortegiaren luiziari hitzak ematen saiatuko da. Egia, egitatea, kontakizuna... Baina nola adierazi samina mundua pandemia baten menpe izoztu denean?

Hitz hoberik topatu ezean “hondamendia” deitu diogun horrek ataka larrian jarri ditu guztiak, halako gertaera lazgarri baten ondotik deus okerragorik etor ezin daitekeen ustean.

Pantailek hartu dute hitzaren tokia eta zaborrak gure bizien arrasto bihurtu dira. Langile bat hiltzen da beharrean. Astero.

2022ko otsaila. Zabor meta erraldoian aztarrika, bide-seinale modura erabiliko ditugun galdera ikurrak besterik ez ditugu topatu. Eta bizitzaren balizko zentzuaren gainetik, bizitza bera huts-hutsean maitatu behar dugula dioen intuizioa.

Raven's Hollow (2022). Erresuma Batua. 98 min

Zuzendaritza: Christopher Hatton. Ekoizpena: Caroline Stern, Todd Lundbohm, Andrejs Ekis / Canoe Film, 828 Productions, Cinevilla Studios, Creativity Media, Filmgate Films. Gidoia: Christopher Hatton. Argazkia: Michael Rizzi. Musika: Robert Ellis-Geiger. Muntaketa: Danny Rafic. Aktoreak: William Moseley, Melanie Zanetti, Kate Dickie, David Hayman, Oberon K. A. Adjepong, Elizabet Ingram.

Bai, Edgard Allan Poe 1827an sartu zen Armadan. Lehenik Fort Independencen zerbitzatu zuen, Bostonen. Gero Virginiako Fort Monroera eraman zuten. Hilean 5 dolar kobratzen zituen. Sarjentu izatera iritsi zen. Eta ofizialorde. Gerora uko egin zion zerbitzatzeari. Baina aitak West Pointen sartzera behartu zuen. 44 falta eta 106 demeritu… izan zituen azkenerako. Hala, Sammyvilleren (1999) egile den Christopher Hattonen film honek, existitzen ez dela dirudien hiri fantasma baina benetako bati buruzkoak, ez du gezurrik esaten, Poe militarra izan zen. Eta ziur beste soldadu batzuk eraman zituela lur babesgabeak miatzera. Izaki hegodun eta ilunek beren biktimen gorputzak irentsi, haien gorpuzkiak gurutziltzatu egiten dituzten lurretara, eta inork ez daki, inork ez du ezer entzun edo ikusi. Bai, han, “erroiaren barrendegian”.

+

Wolfkin (Kommunioun, 2022). Luxenburgo-Belgika. 90 min

Zuzendaritza: Jacques Molitor. Ekoizpena: Gilles Chanial, Olivier Dubois / Les Films Fauves, Novak Prod. Gidoia: Jacques Molitor, Régine Abadia. Argazkia: Amandine Klee. Musika: Daniel Offerman. Muntaketa: Damien Keyeux. Aktoreak: Louise Manteau, Victor Dieu, Marja-Leena Juncker, Jules Werner, Marco Lorenzini.

1937tik 30 film inguru egin dira Luxenburgon. Ez dago gaizki 630.000 biztanle eta 33 zinema-areto dituen Dukerri Handi baterako… Wolfkin, monarkia parlamentario horren 2.586 kilometro koadroetan erroldatutako hamar zinemagileetako batek zuzendua, Londresen, Lisboan eta Sitgesen aurkeztu da, jakina, beldurra (Zombiefilm, 2005) filmatzen duten lurralde baten banderapean. Donostian aurkezteko, bigarren titulu zoragarri eta adierazgarri bat erabiltzen du, gainera, Kommunioun, eta halako likantropia, kanibalismo, ama-maitasun, sexu apur eta gainbehera aristokratiko baten ukitu goibel eta bikainak erakusten ditu. Batere antzik izan gabe, Marco Dutra eta Juliana Rojasen As boas maneiras (2017) apartekoa gogorarazten du. Haien arteko aldeak eta ozeanoak gorabehera.

Luxenburgo-Belgika. Zuzendaritza: Jacques Molitor. Ekoizpena: Gilles Chanial, Olivier Dubois / Les Films Fauves, Novak Prod. Gidoia: Jacques Molitor, Régine Abadia. Argazkia: Amandine Klee. Musika: Daniel Offerman. Muntaketa: Damien Keyeux. Aktoreak: Louise Manteau, Victor Dieu, Marja-Leena Juncker, Jules Werner, Marco Lorenzini.

1937tik 30 film inguru egin dira Luxenburgon. Ez dago gaizki 630.000 biztanle eta 33 zinema-areto dituen Dukerri Handi baterako… Wolfkin, monarkia parlamentario horren 2.586 kilometro koadroetan erroldatutako hamar zinemagileetako batek zuzendua, Londresen, Lisboan eta Sitgesen aurkeztu da, jakina, beldurra (Zombiefilm, 2005) filmatzen duten lurralde baten banderapean. Donostian aurkezteko, bigarren titulu zoragarri eta adierazgarri bat erabiltzen du, gainera, Kommunioun, eta halako likantropia, kanibalismo, ama-maitasun, sexu apur eta gainbehera aristokratiko baten ukitu goibel eta bikainak erakusten ditu. Batere antzik izan gabe, Marco Dutra eta Juliana Rojasen As boas maneiras (2017) apartekoa gogorarazten du. Haien arteko aldeak eta ozeanoak gorabehera.

Espainia. Zuzendaritza: Raúl Cerezo, Fernando González Gómez. Ekoizpena: José Luis Rancaño, Mamen Espinosa / Person’s Films, La Dalia Films, Antídoto Films. Ekoizpen eragilea: José Luis Rancaño, Silvia Melero, Carlota Amor, Helion Ramalho. Gidoia: Javier Trigales, Raúl Cerezo, Rubén Sánchez Trigos. Argazkia: Ignacio Aguilar. Musika: Eneko Vadillo. Muntaketa: José Manuel Jiménez. Aktoreak: Zorion Eguileor, Gustavo Salmerón, Paula Gallego, Irene Anula, Ángela López Gamonal, Juan Acedo.

Escorto, Córtate, Cortopatía eta Cortópolis zinemaldiak kontrolatzen ditu Raúlek, eta Universalerako egiten du lan. Ana de Armas zuzendu zuen Fernandok, ez bakarrik Norma Jean izan aurretik, Jamie Lee Curtisi aurre egin aurretik ere Knives Out-en (2019). Viejosen (kalera irten zirenean inork kasurik egin ez zien pentsiodunen mendeku loriatsua, apokaliptikoa, infernukoa) Rubén Sánchez Trigos, Espainiako zonbien zinemari buruzko tesi batekin Komunikazio Audiobisualean doktorea, eta Javier Trigales, Audiobisualetako irakaslea ageri dira gidoian. Figura talde honekin, ezin ezer atera “abuelito dime tú” erara. Are gutxiago protagonista Zorion Eguileor bada. Are gutxiago filma Donostiak, Sitgesek eta Austinek partekatzen badute.

Iran-Errusia-Turkia-Alemania. Zuzendaritza: Mohammad Kheirandish. Ekoizpena: Mohammad Hamedani / Sky Frame Studios. Gidoia: Mohammad Kheirandish, Yana Kuzmina. Musika: Behzad Abdi. Muntaketa: Richard Oakes, Adam Leader.

Izurde batzuek itsasoan aurkitu duten mutiko bat erreskatatzen dute eta familiako beste bat bezala hazten dute. Kezkarik gabeko bizitza darama olatuen azpian, munstro gaizto batek itsaspeko munduaren agintea hartzen duen arte. Haurra lehorrera bidaltzen dute, eta han Murvarid kapitain onberak hartzen du. Kapitainaren eta bere lagun leial eta ia anaia Elur Bola izurdearen laguntzarekin, mutikoak bidaia bat egiten du bere benetako jatorriaren misterioa argitzera. Han, abentura ikusgarriak izango ditu zain!

Gonbidapenak urriaren 24tik aurrera eskuragarri, Victoria Eugenia Antzokiko eta Antzoki Zaharreko leihatiletan.

AEB Pete Docter, Lee Umkrich, David Silverman

Informazio gehiago Imdb webgunean: Monstruos S.A.

Urrian zehar doako bisita gidatuak (sarrera barne) antolatu ditugu museoaren 120. urteurrena dela eta. Eman izena!

Suitza. Zuzendaritza: Johannes Hartmann. Zuzendarikidetza: Sandro Klopfstein. Ekoizpena: Valentin Greutert / A Film Company, Swissploitation Films. Gidoia: Sandro Klopfstein, Johannes Hartmann, Trent Haaga, Gregory Widmer. Argazkia: Eric Lehner. Musika: Mario Batkovic. Muntaketa: Claudio Cea, Isai Oswald, Jann Anderegg. Aktoreak: Alice Lucy, Max Rüdlinger, Casper Van Dien, David Schofield, Kel Matsena, Pascal Ulli, Almar G. Sato, Katja Kolm.

Exploitation film suitzar bat?! Bai. Hortik txokolatea, behitxoak, erlojuak… Ezkutuko dirutzak eta eskubaloiko jokalariekin ezkondutako erregeen alabak bertan babesten dira. Etxe bakoitzean fusil bat dago, denak erreserbistak direlako... Ez dirudi hain ezinezkoa denik, ezta? Gainera, Suitza Locarnoko Zinemaldiko herrialdea da. Eta anarkismoak zarata eta sumina izan zituen lekua (ikus ezazue Unruhe filma, 2022). Interesgarria… Heidiri ahuntz-gazta egiten duten beltzak gustatzen zaizkio. Heidik aitona begibakarra du, armatua, sindikalista. Heidik gazta manipulatuz mundua menderatu nahi duen diktadore gaiztoari egin beharko dio aurre. Heidi ninja moja batzuek entrenatzen dute. Heidik publikoaren saria irabazi zuen Bruselan. Heidik Absurda saioan parte hartu zuen Nantesen. Heidik, bai.

Erresuma Batua. Zuzendaritza: Christopher Hatton. Ekoizpena: Caroline Stern, Todd Lundbohm, Andrejs Ekis / Canoe Film, 828 Productions, Cinevilla Studios, Creativity Media, Filmgate Films. Gidoia: Christopher Hatton. Argazkia: Michael Rizzi. Musika: Robert Ellis-Geiger. Muntaketa: Danny Rafic. Aktoreak: William Moseley, Melanie Zanetti, Kate Dickie, David Hayman, Oberon K. A. Adjepong, Elizabet Ingram.

Bai, Edgard Allan Poe 1827an sartu zen Armadan. Lehenik Fort Independencen zerbitzatu zuen, Bostonen. Gero Virginiako Fort Monroera eraman zuten. Hilean 5 dolar kobratzen zituen. Sarjentu izatera iritsi zen. Eta ofizialorde. Gerora uko egin zion zerbitzatzeari. Baina aitak West Pointen sartzera behartu zuen. 44 falta eta 106 demeritu… izan zituen azkenerako. Hala, Sammyvilleren (1999) egile den Christopher Hattonen film honek, existitzen ez dela dirudien hiri fantasma baina benetako bati buruzkoak, ez du gezurrik esaten, Poe militarra izan zen. Eta ziur beste soldadu batzuk eraman zituela lur babesgabeak miatzera. Izaki hegodun eta ilunek beren biktimen gorputzak irentsi, haien gorpuzkiak gurutziltzatu egiten dituzten lurretara, eta inork ez daki, inork ez du ezer entzun edo ikusi. Bai, han, “erroiaren barrendegian”.

Lituania-Frantzia-Belgika. Zuzendaritza: Kristina Buožyté, Bruno Samper. Ekoizpena: Asta Liukaityté, Daiva Varnaité-Jovaišiené, Alexis Perrin, Kristina Buožyté / Natrix Natrix, Rumble Fish Productions. Koprodukzioa: Benoit Roland, Florent Steiner, Guillaume Natas / 10.80 Films, EV.L Prod. Gidoia: Brian Clark, Bruno Samper, Kristina Buožyté. Argazkia: Feliksas Abrukauskas. Musika: Dan Levy. Muntaketa: Suzanne Fenn. Aktoreak: Raffiella Chapman, Eddie Marsan, Rosy McEwen, Richard Brake, Melanie Gaydos.

Fantasiazko bi jenio. Bi ameslari distopikok (baina funtsean sotilki utopikok) film bikaina sortu dute, gustukoena Bucheonen. Haiek dira Kristina Buožyté eta Bruno Samper, 2012ko Aurora paregabearen egileak. Elkarrekin jaurti gintuzten unibertso analogiko, digital, mardul eta, aldi berean, soil batera, planeta salbatzeko gure saialdietako bakar batek ere emaitzarik izan ez duenean geratuko zaigun horretara. Bizirik irten direnen artean, menderatzaileak pozik bizi dira, ondo isolatutako eta hornitutako eremuetan, eta gainerakook egin ahalak egiten ditugu mundu ilun, berdexka, istilutsu eta arriskutsu batean bizitzeko. Vesperek urrea erauzten du bere aurrekontutik. Zientzia fikzioa berrasmatu duela diote. Ipuin ilun baten bere manera horiekin, Erdi Aroko, retro-futurista eta steampunken erdibidean.

Adina: +5 urte

San Telmo Museoak 120 urte betetzen ditu. Museoa ezagutuko dugu eta gure museo propioa eraikiko dugu pop-up teknikarekin papera erabiliaz: tolestu, margotu, itsatsi, collageak egin…

Oilar bat dago zure teilatuan diziplina anitzeko ikuskizun bat da; antzerkia, txotxongiloak, arte plastikoa eta teknologia berriak uztartzen dituena. Umore eta bertsoen bitartez istorio bat makaltzen joango da eta ikusleek ezagutuko dituzte hiri bat, zezen maitemindu bat eta teilatu batean dagoen oilar nahigabetu bat, hiritik ateratzen lagundu eta bere etxera gidatuko duen norbaiten zain dagoena. Haurrentzako Ikuskizun Onenaren saria lortu zuen 2015eko Titirijai Jaialdian.

Raven's Hollow (2022). Erresuma Batua. 98 min

Zuzendaritza: Christopher Hatton. Ekoizpena: Caroline Stern, Todd Lundbohm, Andrejs Ekis / Canoe Film, 828 Productions, Cinevilla Studios, Creativity Media, Filmgate Films. Gidoia: Christopher Hatton. Argazkia: Michael Rizzi. Musika: Robert Ellis-Geiger. Muntaketa: Danny Rafic. Aktoreak: William Moseley, Melanie Zanetti, Kate Dickie, David Hayman, Oberon K. A. Adjepong, Elizabet Ingram.

Bai, Edgard Allan Poe 1827an sartu zen Armadan. Lehenik Fort Independencen zerbitzatu zuen, Bostonen. Gero Virginiako Fort Monroera eraman zuten. Hilean 5 dolar kobratzen zituen. Sarjentu izatera iritsi zen. Eta ofizialorde. Gerora uko egin zion zerbitzatzeari. Baina aitak West Pointen sartzera behartu zuen. 44 falta eta 106 demeritu… izan zituen azkenerako. Hala, Sammyvilleren (1999) egile den Christopher Hattonen film honek, existitzen ez dela dirudien hiri fantasma baina benetako bati buruzkoak, ez du gezurrik esaten, Poe militarra izan zen. Eta ziur beste soldadu batzuk eraman zituela lur babesgabeak miatzera. Izaki hegodun eta ilunek beren biktimen gorputzak irentsi, haien gorpuzkiak gurutziltzatu egiten dituzten lurretara, eta inork ez daki, inork ez du ezer entzun edo ikusi. Bai, han, “erroiaren barrendegian”.

+

Wolfkin (Kommunioun, 2022). Luxenburgo-Belgika. 90 min

Zuzendaritza: Jacques Molitor. Ekoizpena: Gilles Chanial, Olivier Dubois / Les Films Fauves, Novak Prod. Gidoia: Jacques Molitor, Régine Abadia. Argazkia: Amandine Klee. Musika: Daniel Offerman. Muntaketa: Damien Keyeux. Aktoreak: Louise Manteau, Victor Dieu, Marja-Leena Juncker, Jules Werner, Marco Lorenzini.

1937tik 30 film inguru egin dira Luxenburgon. Ez dago gaizki 630.000 biztanle eta 33 zinema-areto dituen Dukerri Handi baterako… Wolfkin, monarkia parlamentario horren 2.586 kilometro koadroetan erroldatutako hamar zinemagileetako batek zuzendua, Londresen, Lisboan eta Sitgesen aurkeztu da, jakina, beldurra (Zombiefilm, 2005) filmatzen duten lurralde baten banderapean. Donostian aurkezteko, bigarren titulu zoragarri eta adierazgarri bat erabiltzen du, gainera, Kommunioun, eta halako likantropia, kanibalismo, ama-maitasun, sexu apur eta gainbehera aristokratiko baten ukitu goibel eta bikainak erakusten ditu. Batere antzik izan gabe, Marco Dutra eta Juliana Rojasen As boas maneiras (2017) apartekoa gogorarazten du. Haien arteko aldeak eta ozeanoak gorabehera.

Luxenburgo-Belgika. Zuzendaritza: Jacques Molitor. Ekoizpena: Gilles Chanial, Olivier Dubois / Les Films Fauves, Novak Prod. Gidoia: Jacques Molitor, Régine Abadia. Argazkia: Amandine Klee. Musika: Daniel Offerman. Muntaketa: Damien Keyeux. Aktoreak: Louise Manteau, Victor Dieu, Marja-Leena Juncker, Jules Werner, Marco Lorenzini.

1937tik 30 film inguru egin dira Luxenburgon. Ez dago gaizki 630.000 biztanle eta 33 zinema-areto dituen Dukerri Handi baterako… Wolfkin, monarkia parlamentario horren 2.586 kilometro koadroetan erroldatutako hamar zinemagileetako batek zuzendua, Londresen, Lisboan eta Sitgesen aurkeztu da, jakina, beldurra (Zombiefilm, 2005) filmatzen duten lurralde baten banderapean. Donostian aurkezteko, bigarren titulu zoragarri eta adierazgarri bat erabiltzen du, gainera, Kommunioun, eta halako likantropia, kanibalismo, ama-maitasun, sexu apur eta gainbehera aristokratiko baten ukitu goibel eta bikainak erakusten ditu. Batere antzik izan gabe, Marco Dutra eta Juliana Rojasen As boas maneiras (2017) apartekoa gogorarazten du. Haien arteko aldeak eta ozeanoak gorabehera.

Espainia. Zuzendaritza: Raúl Cerezo, Fernando González Gómez. Ekoizpena: José Luis Rancaño, Mamen Espinosa / Person’s Films, La Dalia Films, Antídoto Films. Ekoizpen eragilea: José Luis Rancaño, Silvia Melero, Carlota Amor, Helion Ramalho. Gidoia: Javier Trigales, Raúl Cerezo, Rubén Sánchez Trigos. Argazkia: Ignacio Aguilar. Musika: Eneko Vadillo. Muntaketa: José Manuel Jiménez. Aktoreak: Zorion Eguileor, Gustavo Salmerón, Paula Gallego, Irene Anula, Ángela López Gamonal, Juan Acedo.

Escorto, Córtate, Cortopatía eta Cortópolis zinemaldiak kontrolatzen ditu Raúlek, eta Universalerako egiten du lan. Ana de Armas zuzendu zuen Fernandok, ez bakarrik Norma Jean izan aurretik, Jamie Lee Curtisi aurre egin aurretik ere Knives Out-en (2019). Viejosen (kalera irten zirenean inork kasurik egin ez zien pentsiodunen mendeku loriatsua, apokaliptikoa, infernukoa) Rubén Sánchez Trigos, Espainiako zonbien zinemari buruzko tesi batekin Komunikazio Audiobisualean doktorea, eta Javier Trigales, Audiobisualetako irakaslea ageri dira gidoian. Figura talde honekin, ezin ezer atera “abuelito dime tú” erara. Are gutxiago protagonista Zorion Eguileor bada. Are gutxiago filma Donostiak, Sitgesek eta Austinek partekatzen badute.

Iran-Errusia-Turkia-Alemania. Zuzendaritza: Mohammad Kheirandish. Ekoizpena: Mohammad Hamedani / Sky Frame Studios. Gidoia: Mohammad Kheirandish, Yana Kuzmina. Musika: Behzad Abdi. Muntaketa: Richard Oakes, Adam Leader.

Izurde batzuek itsasoan aurkitu duten mutiko bat erreskatatzen dute eta familiako beste bat bezala hazten dute. Kezkarik gabeko bizitza darama olatuen azpian, munstro gaizto batek itsaspeko munduaren agintea hartzen duen arte. Haurra lehorrera bidaltzen dute, eta han Murvarid kapitain onberak hartzen du. Kapitainaren eta bere lagun leial eta ia anaia Elur Bola izurdearen laguntzarekin, mutikoak bidaia bat egiten du bere benetako jatorriaren misterioa argitzera. Han, abentura ikusgarriak izango ditu zain!

Gonbidapenak urriaren 24tik aurrera eskuragarri, Victoria Eugenia Antzokiko eta Antzoki Zaharreko leihatiletan.

AEB Pete Docter, Lee Umkrich, David Silverman

Informazio gehiago Imdb webgunean: Monstruos S.A.